سیستم همکاری در فروش یا “Affiliate marketing” یک نوع بازاریابی بر پایه میزان عملکرد می باشد “performance-based marketing” که در آن صاحب تجارت یا بازار خاص به بازاریابان و همکاران خود در ازای خرید مشتریان و بازدید کنندگان به آنها پورسانت می پردازد. به این صورت که بازاریاب شروع به تبلیغ محصول ارائه شده توسط صاحب تجارت می کند و آن را به مشتری نهایی ارائه می دهد، پس از خرید آن محصول توسط مشتری سود بازاریاب به وی داده می شود. این صنعت 4 بازیگر نقش اصلی دارد:
1- تامین کننده یا صاحب تجارت که به آن برند نیز گفته می شود.
2- شبکه فی مابین فروشنده و بازاریاب که عملیات مالی لازم را این بین انجام می دهد.
3- نشر دهنده یا “publisher” (که بازاریاب و همکار نیز شناخته میشود)
4- مشتری یا خریدار
همکاری در فروش با برخی از سیستم های بازاریابی اینترنتی در برخی موارد تداخل و ارتباط پیدا می کند، چرا که همکاران از روش های معمول تبلیغاتی استفاده می کنند. این روش های شامل “organic search engine optimization – SEO” یا بهینه سازی موتورهای جستجو برای کلمات کلیدی یا نام محصول مورد نظر می باشد، پی پی سی “PPC – Pay Per Click” یا سیستم های پرداخت در ازای هر کلیک، ایمیل مارکتینگ یا بازاریابی از طریق ارسال رایانامه، بازاریابی با محتوا “content marketing” و در برخی موارد تبلیغات دیداری مانند انواع بنرهای تبلیغاتی. در طرف دیگر ماجرا سیستم همکاری در فروش میزان کمتری از تکنیک های فروش مانند نظر دهی برای محصولات، خدمات و … را استفاده می کنند.
سیستم همکاری در فروش یا “Affiliate marketing” بعضا با ریفرال مارکتینگ “referral marketing” “بازاریابی ارجاعی” اشتباه
گرفته می شود، چرا که هر دوی این نوع فروش از واسطه سوم (همکار یا
بازاریاب) برای فروش محصولاتشان استفاده می کنند. با این حال هر دو روش از
هم مجزا بوده و و تفاوت اصلی آنها این است که سیستم همکاری در فروش تنها بر
روی انگیزش های مالی برای جذب سفارش از طریق همکار تکیه دارد در حالیکه
ریفرال مارکتینگ یا بازاریابی ارجاعی بر روی اعتماد و رابطه حاصل شده بین
طرفین برای جذب سفارش تکیه دارد.
سیستم
های همکاری در فروش بیشتر توسط تبلیغات دیده می شوند این در حالیست که
تامین کنندگان و فروشندگان مجزا بیشتر فروش خود را از طریق موتورهای جستجو،
ارسال ایمیل، لینک دهی یا همان بک لینک ها و … به دست می آورند. با این
حال میزان فروش این گونه سیستم ها در مقایسه با تامین کنندگان و فروشندگان
مجزا قابل مقایسه نیست. شکل گیری همکاری در فروش 4 سال بعد از راه اندازی
اینترنت جهانی در سال 1994 بود. ایده و طرح کلی این سیستم توسط ویلیام جی
توبین “” پیاده ریزی شد. سایت فروشگاهی معروف آمازون نیز در سال 1996 سیستم
همکاری در فروش خود را راه اندازی کرد.
همکاری در فروش در ایران و برخی از سایت های معروف همکاری در فروش:
در ایران نیز همکاری در فروش توسط اسکریپت های مختلفی آغاز شد و روند فروش و تبلیغات این سیستم ها پیوسته افزایش یافت، ولی نکته ای که متاسفانه در طول حدود 8 سال راه اندازی این سیستم در ایران به آن اهمیت داده نشده است، وجود همکاری در فروش برای محصولات مصرفی مهم و محصولات با کیفیت می باشد. به طور مثال شما در سایت آمازون می توانید لینک همکاری در فروش یک آیپد را دریافت کرده و برای آن شروع به تبلیغات در سایت ها و یا وبلاگ های خود کنید و آنرا به فروش رسانده و پورسانت دریافت کنید، اما در ایران اکثرا محصولات ساده و بی کیفیت را برای فروش قرار می دهند که این از اعتماد مردم و خریداران اینترنتی به مبادرت به اینگونه خرید به شدت کاسته است.
برخی از سیستم های همکاری در فروش ایرانی را با سرچ این کلمه در گوگل می توانید پیدا کنید: “سیستم همکاری در فروش“
مزایا و معایب سیستم های همکاری در فروش:
مزایای این گونه سیستم ها برای سایت هاو وبلاگ های پربازدید کسب درآمد بی دردسر از طریق قرار دادن کد خرید پستی محصول مربوطه در سایت یا وبلاگ می باشد. در اینصورت به ازای نرخ تبدیل آن محصول به شما سود رسیده و پورسانت در یافت خواهید کرد. “نرخ تبدیل به معنای میزان خرید محصول به ازای بازدید از آن محصول می باشد”. در خارج بسیاری از مردم کار دوم خود را انتخاب یک سایت خوب و بازاریابی برای آن و کسب درآمد بی دردسر قرار داده اند.
از معایب همکاری در فروش می توان به عدم صداقت سیستم ها در پرداخت پورسانت ها و بدقولی آنها اشاره کرد، این در حالیست که آنها فراموش می کنند که اگر بازاریاب نباشد آنها نیز وجود نخواهند داشت.
اسکریپت های همکاری در فروش در ایران:
در ایران چندین اسکریپت همکاری در فروش نوشته شده است که معروف ترین آنها میکس ایران و پادینا می باشند که با قیمت های مختلفی در نسخه های مختلف به فروش می رسند.
